Όταν πηγαίνεις στο δάσος και κοιτάς τα δέντρα, βλέπεις πολλά διαφορετικά δέντρα. Μερικά από αυτά είναι λυγισμένα, άλλα είναι ίσια. Μερικά είναι αειθαλή, μερικά είναι κάτι απροσδιόριστο. Και βλέπεις το δέντρο και του το επιτρέπεις. Βλέπεις γιατί είναι, έτσι όπως είναι. Καταλαβαίνεις ότι δεν το έβλεπε αρκετό φως και εξελίχθηκε με αυτόν τον τρόπο.

Δεν εμπλέκεσαι συναισθηματικά. Απλά το επιτρέπεις. Εκτιμάς το δέντρο.

Αυτό όλο το χάνεις το λεπτό που θα βρεθείς δίπλα σε ανθρώπους. Και λες συνέχεια: «Αυτό είναι έτσι» ή «Εγώ είμαι αλλιώς». Εισβάλει το κριτικό πνεύμα.

Έτσι κι εγώ εξασκούμαι στο να μετατρέπω τους ανθρώπους σε δέντρα. Που σημαίνει ότι τους εκτιμώ γι’αυτό που είναι.

Μετάφραση – επιμέλεια: Γεωργιάδου Γεωγία

Illustrated photo: Γεωργιάδου Γεωργία