17 του μήνα σήμερα. Σαν καλή νοικοκυρά καθαρίζω το μπαλκόνι. Από μακριά ακούω το λεωφορείο και μια μουσική. Σκέφτομαι…από το λεωφορείο ακούγεται;

Αφαιρούμαι από την απαιτητική δουλειά που κάνω (και πριν αφηρημένη ήμουν) και προσπαθώ να εντοπίσω τη μουσική. Βλέπω ένα άσπρο επαγγελματικό βανάκι, κλειστά παράθυρα, τέρμα μουσική…»Ένα το χελιδόνι» ακούγεται, «για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή» – και ξυπνάω!

Θυμάμαι ότι σήμερα γιορτάζουμε, ότι σήμερα τα σχολεία είναι κλειστά και δεν γιορτάζουν, ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια των παιδιών του δημοτικού έχουν πάρει φωτιά, ότι εγώ πλένω το μπαλκόνι και ταυτόχρονα τραγουδάω τον Ελύτη…

Ξυπνάω όμως. Ταυτόχρονα ψάχνω να ξυπνήσω και το παιδί.

Του περιγράφω τις σκέψεις μου και του ζητάω να μου ζωγραφίσει κάτι…