Τα μωρά γεννιούνται με μία και μόνη δύναμη, να προκαλούν το συναίσθημα της τρυφερότητας και την διάθεση για φροντίδα στους γονείς τους, ειδικά δε στις μητέρες τους.
Γιατί; Γιατί από αυτό εξαρτάται η επιβίωσή τους.
Όλα τα μωρά των ανθρώπων γεννιούνται πρόωρα σε σχέση με άλλα θηλαστικά, ίσως και μέχρι 9-18 μήνες πιο νωρίς. Πολλοί υποθέτουν ότι η Μητέρα Φύση μάς σχεδίασε με αυτόν τον τρόπο, για να εξυπηρετήσεις δύο ανάγκες: την ικανότητά μας να περπατάμε όρθιοι και την πολυτέλεια να έχουμε ένα ενήλικο μυαλό.
Για να ενεργοποιηθεί η όρθια κίνηση, η λεκάνη πρέπει να συρρικνωθεί σημαντικά, μειώνοντας έτσι και την διάμετρο του καναλιού της γέννησης. Για να γεννηθούν με ασφάλεια τα μωρά, θα πρέπει να γεννηθούν σε ένα πιο πρόωρο στάδιο ανάπτυξης τους, που σημαίνει ότι ο εγκέφαλος ενός νεογέννητου είναι σχεδόν το 25% του μεγέθους ενός ενηλίκου. Στα πρώτα 3 του χρόνια, ο εγκέφαλος τριπλασιάζει το μέγεθος τους φτάνοντας σχεδόν το 80% του τελικού μεγέθους του.
Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι τα ζώα που γεννιούνται σε εχθρικό περιβάλλον τείνουν να έχουν πιο ανεπτυγμένους εγκεφάλους σε μέγεθος κατά την γέννησή τους, για να βοηθηθούν στην επιβίωσή τους. Οι ζέβρες, για παράδειγμα, πρέπει να είναι σε θέση να ακολουθήσουν το κοπάδι τους μόλις λίγες ώρες μετά τη γέννησή τους, το σχετικά ώριμο βρεφικό μυαλό τους, τους βοηθά να αντιδρούν ορθά, στην περίπτωση που εμφανιστεί κάποιο λιοντάρι.
Η Φύση πάντα έχει ένα στρατηγικό σχέδιο έτοιμο. Άρα, ποιο είναι το σχέδιο της για τα μωρά των ανθρώπων που γεννιούνται με τόσο μικρό εγκέφαλο; Η απάντηση είναι απλή: είμαστε εμείς, οι γονείς τους.
Τα μωρά είναι βιολογικά σχεδιασμένα να αναπτύσσουν ασφαλείς δεσμούς για όλους τους σωστούς λόγους. Ο John Bowlby, εμπνευστής της Θεωρίας του Δεσμού, σχημάτισε την υπόθεση ότι ο υγιής δεσμός είναι κρίσιμος για να προωθηθεί η συναισθηματική ρύθμιση και η άριστη εγκεφαλική ανάπτυξη.
Ο εγκέφαλος δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως μέχρι και τα 25 μας χρόνια. Τι σημαίνει αυτό για εμάς, ως γονείς; Σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε αποκριτικοί, υπομονετικοί, συμπονετικοί και ελαστικοί προς τα παιδιά μας. Ο τρόπους που επιλέγουμε να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά μας – θετικός ή αρνητικός – επηρεάζει τον τρόπο που αναπτύσσονται οι εγκέφαλοί τους. Αυτή η διαπίστωση φέρει και μια αντίστοιχα σοβαρή ευθύνη, που είναι ταυτόχρονα και τρομακτική, αλλά και συναρπαστική.
Αν μπορέσουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας τις εμπειρίες που χρειάζονται, θα έχουμε, στην κυριολεξία, σχεδιάσει έναν εγκέφαλο που θα μπορέσει να τους εξασφαλίσει στο μέλλον ευτυχία και επιτυχία.
Απόσπασμα από το βιβλίο ‘The Lost Art of Natural Parenting’ της Tracy Gillett.
Μετάφραση για το Mama’s Word: Γεωργιάδου Γεωργία
Φωτογραφία δανεισμένη από τους ατελείωτους δημιουργούς του Internet.

Σχολιάστε