«Βάλε τους στο νερό ή βγάλε τους έξω!’ Ήταν η πρώτη χρήσιμη γονεϊκή συμβουλή που πήρα ποτέ.

«Κοιμήσου, όταν κοιμάται το μωρό.» Ο ευγενικός χαρακτηρισμός για αυτό το διαμάντι είναι: μπούρδες, αλλά το παραπάνω αξίωμα με έχει σώσει πολλές φορές!

Δεν θυμάμαι πόσων χρόνων ήταν ο γιος μου, όταν τηλεφώνησα στη μητέρα μου κλαίγοντας, γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω το δικό του κλάμα. Λογικά ήταν κάποιων εβδομάδων ή ακόμα και ημερών.

«Τίποτα δεν πιάνει, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω», κλαψούρισα. «Δεν πεινάει, δεν νυστάζει, δεν είναι βρεγμένος».

«Δοκίμασε να του κάνεις ένα μπανάκι», πρότεινε. «Ή κουκούλωσέ τον και βγάλε τον μια βόλτα έξω να πάρει καθαρό αέρα. Πάντα λέω ή να βγάζετε τα έξω μια βόλτα ή να τα βάζετε τα στο νερό και συνήθως η γκρίνια εξαφανίζεται.»

Εκείνη την ημέρα έπιασε. Και έπιασε και όλες τις ημέρες μετά από αυτήν. Κάναμε μπάνια στις 10 η ώρα το πρωί. Έκοβα βόλτες στο τετράγωνο με ένα μωρό στην αγκαλιά μου στις 2 η ώρα τη νύχτα. Και σήμερα στις 17:15, όταν τα παιδιά μου μάλωναν για την 17η φορά από την ώρα που γύρισαν από το σχολείο, έστειλα το ένα για μπάνιο και το άλλο για βόλτα και έτσι, ίσως καταφέρουμε να επιβιώσουμε μέχρι να έρθει και ο μπαμπάς σπίτι.

Σχεδόν 9 χρόνια μετά, ακόμη πιάνει.

Δεν μπορώ να δώσω συμβουλές για πρόγραμμα ύπνου, ταΐσματα ή παιχνίδια Μοντεσσόρι. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε σε λίγα χρόνια με τα Τικ Τοκ και Σνάπτσατ. Όταν όμως καταρρέουν, χωρίς εμφανή λόγο, βάλε τα στην μπανιέρα ή βγάλε τα έξω.

Ααα, πιάνει και στους μεγάλους!

Μετάφραση – Επιμέλεια: Γεωργιάδου Γεωργία από το The Motherhood Project

Φωτογραφία: Jenn Batchelor https://www.instagram.com/jennbatchelor/?hl=en