«Πώς άφησε έτσι τον εαυτό της;»
«Γιατί δεν φροντίζεται καθόλου;»
Έχω ακούσει διάφορους να λένε αυτές τις φράσεις κουνώντας ταυτόχρονα αργά το κεφάλι τους.
Ακούω τέτοιες εκφράσεις όταν μια γυναίκα βάζει κιλά. Όταν η γνωστή της φιγούρα αποκτά ακόμη ένα στρώμα. Όταν πιάνει περισσότερο χώρο από πριν. Όταν δεν έχει χρόνο να ντυθεί καλά και ούτε μπορεί να νοιάζεται να μετρήσει θερμίδες ή για τη ζυγαριά ή για τίποτα από όλα αυτά.
Αλλά ξέρεις τι πιστεύω;
Δεν αφέθηκε. Ακριβώς το αντίθετο έκανε. Συγκεντρώθηκε, για να ζήσει.
Είναι πολύ απασχολημένη φτιάχνοντας αναμνήσεις με τα παιδιά της, μοιράζοντας το φαγητό, απαλύνοντας τις ευαίσθητες καρδιές του, καθώς βάζει μέικ απ και βάφει τα μαλλιά της κάθε φορά που βλέπει μια τούφα να γκριζάρει.
Είναι πολύ απασχολημένη ζώντας και διασκεδάζοντας, αντί να καταπιέζεται άσκοπα. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να αποδεχτεί την κυτταρίτιδα στο πίσω μέρος των γλουτών της, τις διάσπαρτες ραγάδες στο στομάχι της και το περίσσιο δέρμα ως δώρο των μωρών της. Όλα αυτά δηλωτικά της δύναμης της ως μητέρα.
Έτσι:
Αφήνεται να μην νοιάζεται για το φαίνεσθαι.
Απομακρύνεται από τα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσε. αλλά ποτέ δεν την εξέφρασαν.
Και επιτέλους απελευθερώνεται από τους κοινωνικούς περιορισμούς.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ακούσεις «άφησε τον εαυτό της», κοίτα πέρα από το σορτσάκι που δεν της ταιριάζει και δες την χαρούμενη καρδιά της – και να ξέρεις ότι είναι ελεύθερη.
Και να χαίρεσαι γι’ αυτήν, γιατί πια ξέρεις ότι ποτέ της δεν υπήρξε πιο όμορφη και ποτέ της δεν ένιωσε περισσότερο ο εαυτός της.
Μετάφραση – Επιμέλεια Γεωργιάδου Γεωργία από το Grown and Flown
Illustration: @this_mama_doodles

Σχολιάστε